‘Ik hoef niet zo nodig op de voorgrond’

Maar liefst 49 medailles van de Vierdaagse heeft Martin Swarts (77). Hij bewaart ze in een oud wijnkistje, waar binnenkort ook de 50e bijkomt. Zelf vindt hij het niet zo bijzonder, dat hij op dit moment voor de 50e keer meewandelt in Nijmegen en er is dan ook enige overtuigingskracht nodig geweest om hem te mogen interviewen.

VELDHOVEN - De allereerste Vierdaagse loopt Swarts in 1966 mee als dienstplichtige, alle andere keren als burger. “Het zit aardig in de familie. Mijn broer heeft 11 keer gelopen, mijn zus ook 2 of 3 keer en verschillende nichten en neven hebben hem ook gelopen.”
Als hij zelf een keer gaat kijken, krijgt hij de smaak pas echt te pakken. “Binnen zitten is ook niet alles. Ik ga er liever op uit. In vakanties wandel ik ook veel. Ik train niet specifiek voor Nijmegen. Ik loop gewoon en zie wel waar ik uitkom, maar ik ben nooit uitgevallen en ben nooit bij de EHBO geweest.
In totaal loopt hij 25 keer de 50 kilometer. “Bij de 40e keer mocht al lang terug naar de 30, vanwege mijn leeftijd maar wilde toch die 40 volmaken. Nu loop ik er 30.”

Getraind op tijd

Swarts loopt regelmatig ook mee in onder meer Belgische wandelvierdaagsen. Bijvoorbeeld de Mesa, al 34 keer. Verder wandelt hij bijna wekelijks wandelt hij met de KBO Zeelst. “Dat is maar 12 kilometer met een kop koffie halverwege, maar dat is meer voor de gezelligheid. Vlak voor Nijmegen train je de wat langere afstanden om te weten hoe lang het echt is. Ik let nooit op kilometers, maar denk altijd: Hoe laat ben ik binnen? Je bent getraind op tijd.”

Voldaan gevoel

“Het leuke is dat je altijd wel mensen treft waarmee je contact krijgt. Ik heb lang meegelopen met een groepje uit Gemert. Toen ik later in Veldhoven kwam wonen, trof ik twee mensen van de Nationale Reserve en een echtpaar waar ik meeliep. Dat is door ziekte uit elkaar gevallen. We zijn niet de jongsten meer, maar ik ben nog gezond. Het mooiste is het voldane gevoel als je binnen bent. Zo van: Jongens, dat hebben we maar weer gepresteerd, hè.”

Gewoon doorgaan

In die halve eeuw maakt Swarts als wandelaar zo ongeveer alle weertypes mee. “Ik heb gelopen terwijl ik helemaal kletsnat was en in een ingekorte editie vanwege de flinke warmte. Een keer werd de tocht zelfs afgelast vanwege de hitte. Ik heb liever regen, want daar kun je iets tegen doen. Van hitte houd ik niet. Ik geef toe dat ik het wel eens zwaar heb gehad, maar ik ga gewoon door.”
Als het wandelen er vrijdag opzit krijgt Swarts door de voorzitter van de stichting Vierdaagse Nijmegen de medaille opgespeld. “Ook die gaat in de kist, hoor!”

Niet zo nodig

Op de vraag of Swarts het zelf niet een klein beetje speciaal vindt, zegt hij tot slot: “Natuurlijk wel, dat doen niet zoveel mensen, maar ik hoef niet zo nodig op de voorgrond.”
Swarts is overigens van plan ook na deze editie gewoon te blijven lopen.

‘Het leuke is
dat je
altijd wel
mensen treft
waarmee je
contact krijgt’

‘Ik heb lang meegelopen met een groepje uit Gemert. Toen ik later in Veldhoven kwam wonen, trof ik twee mensen van de Nationale Reserve en een echtpaar waar ik meeliep. Dat is door ziekte uit elkaar gevallen.’

Bianca Kuijpers

Nijmeegse Vierdaagse

De Nijmeegse Vierdaagse, officieel de Internationale Vierdaagse Afstandsmarsen Nijmegen, is een 4-daags wandelevenement dat sinds 1909 ieder jaar wordt gehouden en start op de 3e dinsdag van juli. De Nijmeegse Wandelvierdaagse is de oudste en meest bekende Vierdaagse in Nederland.

‘Ook die
gaat
in de kist,
hoor!’