Goochelen

Ja, het blijft iets magisch... Goochelen! 

Vroeger keek ik al naar de shows van Hans Kazan. Die had dan voor een paar honderd man publiek allerlei trucs en vervolgens kwamen zijn kinderen met de wat grote illusies. Dat was altijd zo’n echte zaterdagavondshow. 

Als iemand op feestjes komt goochelen ben ik een makkelijk slachtoffer, want ik trap altijd in trucs van anderen. Toen ik afgelopen zomer voor de grap wel eens een avondje deed oberen in Eindhoven, had ik een stuk van 3 van die stomme goocheldingen bij me. Een lepel, een balletje en een stok kaarten. Eigenlijk mislukte het altijd, maar het was gewoon grappig om te doen. 

Ondanks dat wilde ik wat meer kunnen en dus kreeg ik afgelopen week mijn eerste goochelles van Magic Mike uit Veldhoven. Binnen een paar minuten was mijn horloge alweer verdwenen en alles ging zo snel, dat ik echt de hele tijd verrast was. Ja, natuurlijk is het vingervlugheid en de aandacht op de juiste dingen leggen, maar ik vind het razendknap. 

- Eigenlijk mislukte het altijd -

Daarna moest ik zelf wat dingen proberen, maar dat ging helaas nog vrij stroef. Dus ik ben de laatste dagen vooral bezig met het oefenen met kaarten, muntjes en balletjes. Thuis worden ze er gek van omdat ik natuurlijk altijd een vrijwilliger nodig heb. Maar het gaat me dadelijk lukken dat ik zonder na te denken allerlei dingen kan laten verdwijnen en terug toveren. 

Hoewel we niet weten hoe volgend weekend er weer uit ziet, is het een mooie hobby voor de komende tijd. En Magic Mike, dat is gewoon een fenomeen. Want ondanks dat ik aan dezelfde tafel zat, werd ik helemaal gek gegoocheld. Dat is al een knappe prestatie.

Oh en nu wil je zeker weten hoe alles werkt? Dat gaat niet gebeuren, want dat hoort geheim te blijven. Ik houd me aan de strenge goochelaarscode.
Wat een prachtige bezigheid.

Jordy Graat.

Column Jordy Graat