Het bijbaantje

Vroeger werkte ik in de supermarkt om wat centjes te verdienen. Dat heb ik vanuit huis altijd geleerd, iets doen voor je geld. Het komt niet aanwaaien en je moet uurtjes maken om uiteindelijk iets te kunnen kopen. 

Ik ben niet heel goed in sparen maar wilde wel mijn best doen om snel wat op de bank te hebben staan. Dus ging ik aan de slag in de winkel. Voor een schamele 2,47 euro per uur vulde ik de vakken in de koffie en koekgang. Het was niet alleen heel erg leuk en leerzaam maar ook een mooi stukje opvoeding. Mensen helpen, werken met collega’s en soms gigantisch op je kop krijgen. 

Het was ook een stukje planning want als je het werk niet afkreeg kon je in je eigen tijd doorwerken. Daarna ging ik werken in de horeca. Van afwassen tot het oberen, alles pakte ik aan. Het was super leuk en het envelopje was fijn. 

Ik lees, hoor en zie veel zaken die personeelstekort hebben, vooral in de horeca...

Ik lees, hoor en zie veel zaken die personeelstekort hebben, vooral in de horeca. Dat vind ik echt erg om te horen en soms snap ik dat ook niet. Hoe leuk is het om ergens ervaring op te doen in het werkveld en nog wat bij te verdienen ook. Je wil toch naar een feestje, kleding kopen over sparen voor een mooie laptop? 

Als ik het zo hoor willen heel veel jongeren wel wat werken maar wanneer het hun uitkomt. Maar volgens mij zijn bedrijven tegenwoordig flexibel omdat ze allang blij zijn als er mensen willen helpen. 

De horeca heeft het al zwaar, dus mocht je als opa, oma, ouder of wie dan ook dit lezen en zit er een puber thuis die het niet erg vindt om aan de bak te gaan, stuur ze dan vooral naar een mooie plek waar iedereen welkom is. Ik denk, en ik spreek uit ervaring, dat het een verrijking is voor je verdere leven.

Column van Jordy Graat.