Aandacht voor jongeren met depressie
Cultuur“Het is oké om een kutdag te hebben”. Aan het woord Jarno Korf. Hij speelt zichzelf in zijn project ‘Laat het Licht aan’, waarin hij aandacht vraagt voor jongeren met een depressie.
VELDHOVEN - ‘Laat het Licht aan’ vertelt het verhaal van Jarno Korf, kind van gescheiden ouders die vanaf zijn 12e jaar steeds slechter in zijn vel zit en uiteindelijk depressief raakt. In zijn voorstelling beschrijft hij zijn reis door deze zware tijd. “Ik heb me er, soms letterlijk, doorheen gevochten.”
Tussen zijn 7e en 10e levensjaar is Jarno Korf door zijn stiefbroer misbruikt, wat dan ook een grote impact heeft op zijn gedrag. “Ik werd onhandelbaar, tijdens mijn pubertijd gezien als een probleemkind, maar eigenlijk was het een schreeuw om hulp.”
Op zijn 20e bereikt zijn depressie een dieptepunt en wil hij uit het leven stappen. Toch kiest hij ervoor om te blijven leven. “Omdat mijn leven niet van mijn stiefbroer is, maar van mij.”
Tijdens zijn studie aan de Frank Sanders Akademie voor Muziek- en Musicaltheater wil Jarno Korf zijn verhaal delen met anderen. Hij schrijft er een theatervoorstelling over, wat nu is geworden tot de depressiepreventie voorstelling ‘Laat het Licht aan’.
Sondervick College
Afgelopen week zijn de voorstellingen geweest in Theater de Schalm en gezien door 1.200 leerlingen van het Sondervick College. Voor velen van hen is het onderwerp herkenbaar. Sylvia van Bragt, zorgcoördinator van het Sondervick College zegt te hebben gemerkt, dat er steeds vaker leerlingen zijn die niet lekker in hun vel zitten. “Het is belangrijk om te herkennen dat iemand niet lekker in zijn vel zit. De schroom erover te praten moet wegvallen. Het maakt niet uit met wie, als je er maar over praat! Je ouders, een leerkracht, vrienden of vriendinnen... Durf te zeggen dat ‘t even niet goed met je gaat.”
Jarno Korf vult aan: “Door te zeggen dat je een kutdag hebt, dat je het even niet meer weet, is al voldoende. Het is oké. Het benoemen maakt dat er begrip komt uit je omgeving.”
Oplossingsgericht
Zelf heeft Van Bragt ook een ervaring op de middelbare school opgedaan waarvan ze een behoorlijke periode last heeft gehad. “De eerste week op de middelbare school en ik had er behoefte aan om contact te maken. Ik stapte op een medeleerling af en vroeg of die wel goed had geslapen. In mijn ogen zag ze er moe uit. Op dat moment viel dat verkeerd, maar ik was me van geen kwaad bewust, ik vroeg het met een goed bedoeling. Een zus die een klas hoger zat kwam daarna verhaal halen! ‘Nog een keer hè en dan ben je de mijne!’ Ik klapte dicht als een oester en het heeft me lange tijd gekost om me weer open te stellen. Ik durfde er niet over te praten.”
Van Bragt geeft tenslotte het belang aan van gezien worden. “Door erover te praten los je vaak al een deel op. Soms zijn er geen directe oplossingen! Belangrijker is om in gesprek te blijven, gezien te worden en een luisterend oor te vinden.”
‘Belangrijk is
om in
gesprek
te blijven’
Van de redactie
