Het stel ongeduld
ColumnHet is vrijdagmiddag en rond lunchtijd ga ik naar een zaakje in Veldhoven om te eten. Het is gezellig druk met mensen, binnen en buiten. Na de koffie bestellen we - met z’n tweeën - onze broodjes en kletsen wat bij.
Het personeel is vriendelijk en doet haar best om iedereen te voorzien. Af en toe komen er lunchgerechten voorbij zodat ik begin te twijfelen aan mijn keuze, maar dat is niet erg. Langzaam gaan de eerste gasten weer, die voldaan afrekenen voor de fijne lunch.
Nadat we ons eten krijgen, komt er niet veel later een stel aangelopen. Ik schat ze eind 50, begin 60. De eerste opmerking die de vrouw maakt gaat over een bordje dat 2 tafels verder staat. Het betreft een tafel die is gereserveerd voor de lunch, maar de stoelen zijn niet bezet. Een morrende reactie, dat het toch raar is dat het bordje er staat, is het begin van een wat apart tafereel.
Nou, als je dit al druk noemt
Het stel gaat naast ons zitten - terwijl er overal plek is - maar zeggen niets tegen elkaar, geen woord. Terwijl ik onverstoorbaar verder ga met mijn verhaal aan mijn tafelgenoot, merk ik dat die 2 ook meeluisteren en het best interessant vinden.
Maar, als na 3 minuten nog niemand heeft gevraagd wat ze willen drinken, begint het ongeduld parten te spelen. Een jongedame wordt geroepen als een puppy op de cursus en het stel laat weten dat het allemaal wel erg lang duurt. De 2 krijgen meteen als excuses te horen, dat het een drukke middag is, waarop de man om zich heen kijkt en zegt: “Nou, als je dit al druk noemt...”
Ik schat ze eind 50, begin 60
Vervolgens druipt de jongedame af. Uiteindelijk komt de bedrijfsleider vertellen, dat ze de drankjes voor niks krijgen. Ik ben met stomheid geslagen en heb plaatsvervangende schaamte.
Lieve Veldhovenaren, wees een beetje lief voor de mensen in de horeca en heb wat geduld. Ze doen hun best!
Jordy Graat.
Column van Jordy Graat