Afferden

Hoewel wij ons carnavalspakje al een maand in de kast hebben liggen, zijn er toch nog plekken waar gewoon de polonaise wordt gelopen. Geloof het of niet maar zelfs de optocht komt nog voorbij. Zo ook in Afferden vlakbij Boxmeer.
Je moet er een stukje voor rijden, maar dan staat er ergens in een weiland ineens een feesttent. Daar was na de prijsuitreiking van de optocht een avond vol met vertier. Ik wist niet wat ik zag. Alsof ik weer midden in het carnavalsfeest stapte. Iedereen verkleed, wagens, bier en vooral heel veel mensen. De prins was niet van het podium af te slaan en alle artiesten werden verwelkomd met een lange introductie van de presentator.
Toch vind ik dit ook prachtig. Oke, het is geen Rommelgat, maar het is fantastisch dat weken later op andere plekken alsnog een eigen feestje wordt gevierd. Misschien is dat wel leuk om in de toekomst eens te organiseren, een soort afterparty van Rommelgat. Voor de laatste keer dat jaar het pakje aan en doen alsof we gek zijn.

 Ok, het is geen Rommelgat, maar...

Waar ik overigens met bewondering naar keek zijn de Limburgse artiesten. Er kwam daar een redelijk bekend duo wat liedjes zingen, maar die werden echt op handen gedragen. Alles deden ze mee, zongen ze mee en het applaus was hartverwarmend. Die 2 mannen vertelden dat ze het hele jaar door op dit soort feesten kwamen. Dat vond ik mooi. Gewoon 2 nuchtere Limburgers die ieder weekend hun liedjes zingen.
Uiteindelijk was ik aan de beurt en genoot ik van de sfeer. Zelfs de oudjes stonden mee te stuiteren al was het nogal een verschil met het duo voor ons. Ik vroeg aan de organisator tot hoe laat het feestje duurde. Zijn antwoord was kort maar krachtig: “Tot we er klaar mee zijn”. Het bleef nog langs onrustig, in de wereld van Afferden.

Jordy Graat.

Column van Jordy Graat.