FOTO: PixaBay.
FOTO: PixaBay.

‘Dit is mijn kerstverhaal, 2021’

Algemeen

Wat een klein bericht in het Veldhovens Weekblad teweeg kan brengen! Veel lezers hebben gereageerd op de oproep van deze krant om een eigentijds kerstverhaal te schrijven en in te sturen. Uit de vele reacties die de redactie ontvangen heeft, is - vanwege de originele invalshoek, de aktualiteit én de liefdevolle kerstsfeer die het verhaal ademt - de keuze gevallen op het kerstverhaal van Jouke van der Meijden uit Veldhoven, getiteld ‘Dit is mijn kerstverhaal, 2021’. Het volgt hieronder:

VELDHOVEN - Heel de wereld, dus ook Veldhoven, is in de greep van Corona. Dus regels, beperkingen en afspraken maken; het is zo dat we ons (moeten) aanpassen. Geen handen schudden, 1,5 meter afstand, handen wassen, mondkapje dragen, niet meer dan 4 mensen op bezoek. Vermijd drukte.

Maar dan wordt het Kerst en het lijkt wel of alles vergeten wordt. We gaan gewoon onze gang en die Corona lijkt ineens niet meer te bestaan. We schudden weer massaal handen, dragen geen mondkapjes meer en bezoek komt weer massaal voor. Over de drukte in de winkels maar te zwijgen. Ik probeer me zoveel mogelijk aan de regels te houden en soms lukt het mij ook niet altijd. Laat ik daarom mijn Kerstverhaal vertellen.

Ik loop samen met mijn vrouw de dag voor Kerst door het City Centrum om onze kerstinkopen te doen. Overal hangt Kerstversiering en klinkt kerstmuziek. En het is een drukte van jewelste.

Als wij bij de Jumbo komen staat er een slecht geklede man bij de ingang, met een stapeltje daklozenkranten. Ik koop voor 2,50 euro een krant en vraag aan de man of hij een beetje verkoopt en wat hij doet met de opbrengst. Verbaasd zegt de man: “U bent de eerste die van mij een krant koopt en ik sta toch al uren hier en ik verlang naar een kop koffie want ik heb het zo koud. Van de opbrengst mag ik de helft houden.”

Ik loop de Jumbo in en bij de koffieautomaat tap ik een bekertje koffie en breng het aan de man en zeg hem dat ik na het boodschappen doen even bij hem terugkeer. Samen met mijn vrouw doe ik mijn kerstboodschappen en doe er een extra kerstkrans bij voor de krantenverkoper. 

Als we dan naar buiten lopen, hoor ik een man tegen de krantenverkoper zeggen: “Rot op met je klote kranten en bedelen mag niet. Ga maar werken in plaats van zuipen en spuiten.”

Veel mensen staan erbij te kijken en sommige van hen lachen. Ik loop naar de man en vraag hem beleefd of hij de krantenverkoper met rust wil laten en wens hem een prettig kerstfeest. Dan vraag ik aan de krantenverkoper: “Hoe heet je en waar kom je vandaan en waar verblijf je?”

Hij vertelt me, dat hij uit Amerika komt en dat hij George heet. Verder vertelt hij, dat hij getrouwd is en dat zijn vrouw en kinderen daar nog wonen. Hij is naar Nederland gekomen omdat hij jaren terug een goed motorcoureur was en gecontracteerd werd door een erkend bedrijf die hem zou sponseren. Hij zou als hij zou winnen goed kunnen verdienen, een huis kopen en zijn vrouw en kinderen overlaten komen en hier kunnen wonen. 

De eerste maanden ging het goed, hij verdiende inderdaad goed, spaarde voor spulletjes en een woning, en verbleef bij zijn sponsor. Maar toen sloeg het noodlot toe, hij kreeg een ongeluk en bleek niet verzekerd te zijn. 

Al zijn gespaarde geld ging op aan doktersrekeningen. Zijn sponsor zette hem op straat en bleek ook zijn paspoort te hebben afgenomen. Hij kwam op straat en werd opgevangen door het Leger des Heils. 

Ik vertelde hem, dat ik voor het Leger des Heils werk als vrijwilliger en dat ik op kerstavond op straat koffie en soep uitdeel aan dak- en thuislozen. Ik veroordeel niemand en luister naar hun verhalen.

Dan komt er plots een jong meisje op ons toelopen en huilend vraagt ze of wij willen komen. Ze neemt ons mee naar de kinderboerderij Hazewinkel in het Look...

Onder het afdak van het dierenverblijf ligt een jonge vrouw onder een oude deken. Als ik dichterbij kom blijkt de vrouw op het punt staat te bevallen. Samen met mijn vrouw en George helpen wij bij de bevalling en een uurtje later heeft de wereld er een prachtig mannetje bij. 

Ondertussen zijn ook mijn 3 zoons gekomen en gezamenlijk brengen we moeder, kind, George en het meisje naar de opvang van het Leger des Heils, waar een dokter wordt gebeld. Gelukkig maken moeder en kind het goed.

Met zijn allen vieren wij daar kerstavond en komen we erachter dat de vrouw Maria heet en dat het kind Joe gaat heten. Als we later naar huis gaan, zien we George nergens meer. Alsof hij van de aardbodem is verdwenen... 

Thuisgekomen gaan we aan tafel zitten om de zaken nog eens door te spreken en opeens gaat de bel... Het is de postbode met een kaartje... Het is een foto van George met zijn vrouw en kinderen in Amerika! Ze wensen ons een gelukkig kerstfeest.

Dit is mijn kerstverhaal 2021 en wens ik iedereen een goed en gezond kerstfeest en een gelukkig nieuwjaar.

PS: Volgend jaar ga ik George opzoeken in Amerika.

Cijfers over het aantal daklozen in Nederland lopen uiteen, afhankelijk van de definitie en de wijze van tellen. Het CBS publiceert jaarlijks een schatting van de omvang van de populatie feitelijk daklozen in Nederland. Daaronder worden verstaan mensen die slapen op straat, in portieken, gebruikmaken van laagdrempelige opvang, of incidenteel van opvang bij vrienden of familie.

Op 1 januari 2020 gaat het om 36.400 mensen. Volgens de Monitor Dak- en Thuisloosheid, zijn er in 42 van de 43 centrumgemeenten in totaal ruim 22.500 dak-, en thuislozen in de 2e helft van 2020. Het totaal aantal mensen dat een beroep doet op de maatschappelijke opvang, vrouwenopvang, begeleid en beschermd wonen, wordt in 2019 geschat op 100.000.

Bron: CBS.

Daklozen in Nederland

Opeens gaat de bel... Het is de postbode met een kaartje... Het is een foto van George met zijn vrouw en kinderen in Amerika!

Jouke van der Meijden

Afbeelding
Afbeelding